Antwoorden, informatie en verwijzingenEen begrafenis is een plechtigheid waarbij iemand die overleden is begraven wordt. Andere woorden voor begrafenis zijn teraardebestelling, uitvaart, graflegging en inhumatie. Een alternatief voor de begrafenis is crematie. Men kan ook zijn lichaam ter beschikking stellen van de wetenschap. Per land of geloof zijn er verschillende tradities en rituelen rond een begrafenis. Het is aan de nabestaanden om te bepalen wat na het overlijden gebeurt met een stoffelijk overschot. Zij zijn daarbij moreel gebonden aan de wensen die de overledene mondeling of schriftelijk heeft geuit met betrekking tot de uitvaart. Verder stelt de wet de nodige beperkingen. In Nederland is dat de Wet op de lijkbezorging, herzien in 1991 en in Caribisch Nederland de Begrafeniswet BES en Crematiewet BES. Zo mag de uitvaart niet eerder plaatsvinden dan 36 uur na het sterven en niet later dan 6 werkdagen. De burgemeester of gezaghebber kan ontheffing verlenen. In het geval van een Europees-Nederlandse uitvaart binnen 36 uur dient de burgemeester overeenstemming te hebben met de Officier van Justitie. Bij een ontheffing in Caribisch Nederland dient eerst een door het bestuurscollege aangewezen geneeskundige gehoord te worden. Begrafenis kan alleen plaatsvinden op door de overheid aangewezen plaatsen. In bepaalde culturen of religies binnen Nederland en België kunnen extra, of geheel andere tradities bestaan, zie bijvoorbeeld lager op deze pagina de islamitische tradities; hier volgt de gang van zaken bij het grootste deel van de Protestantse, Rooms-katholieke en niet-religieuze uitvaarten. Voorafgaand aan een uitvaart, dus een begrafenis of een crematie, vindt er vaak in besloten kring een afscheid plaats voor familieleden en vrienden, thuis of in een rouwcentrum. Vaak gebeurt dit op een avond voordat de uitvaart plaatsvindt. Rooms-katholieken kennen hiervoor de avondwake in de kerk. Bij een uitvaart kan er een religieuze dienst plaatsvinden zoals een kerkdienst, of een niet-religieuze samenkomst in een uitvaartcentrum of crematorium, waarin de overledene herdacht wordt. De overledene wordt herdacht in een of meer toespraken. Ook kan er muziek ten gehore worden gebracht. Bij een kerkdienst wordt er voorgelezen uit de Bijbel, gezongen en afscheid genomen van de overledene met een preek. Tot dit punt is de plechtigheid bij een begrafenis en een crematie grotendeels gelijk. Bij een begrafenis wordt vervolgens de doodskist vaak door een stoet mensen, of in de voorste van een rij auto's, naar de begraafplaats vervoerd. Deze stoet heet de begrafenisstoet of rouwstoet. Daarna volgt de teraardebestelling. De kist kan in het graf dalen door middel van touwen of kettingen. Ook tijdens deze teraardebestelling wordt vaak nog een korte toespraak gehouden, en vervolgens krijgen mensen de gelegenheid op hun eigen manier afscheid te nemen van de overledene. Dit kan bijvoorbeeld zijn in de vorm van het werpen van wat aarde op het graf, het geven van een laatste groet of het zeggen van een gebed. Men verlaat dan het graf. Vaak is er vervolgens nog de gelegenheid om in een zaaltje op of vlakbij de begraafplaats de nabestaanden te condoleren, of ook zelf gecondoleerd te worden. Daar worden dan ook koffie, thee met cake en eventueel broodjes geserveerd. In Oost en West-Vlaanderen is dit niet het geval, want daar wordt een rouwmaaltijd voor de familie en eventueel vrienden gehouden na de plechtigheid. Die loopt vaak uit tot diep in de namiddag. Daarna wordt het graf gesloten of bedolven door de grafdelver, vaak een medewerker van de gemeente waartoe de begraafplaats behoort. Gemiddeld 100 dagen na de begrafenis kan er voor gekozen worden een grafmonument te plaatsen. Bij een crematie is na bovengenoemde, al of niet religieuze, uitvaartdienst of samenkomst de plechtigheid afgelopen: de nabestaanden en belangstellenden worden door het crematoriumpersoneel bedankt voor hun aanwezigheid, en verzocht, na een laatste groet aan de overledene, zich te begeven naar een naastgelegen ruimte, waar men elkaar kan condoleren, onder het genot van koffie, thee, en dergelijke. Buiten aanwezigheid van nabestaanden wordt later die dag het lijk dan werkelijk verbrand. Naderhand kunnen nabestaanden de as bewaren in een urn, maar asverstrooiing (zie onder crematie) is ook mogelijk.

• Mementomori-uitvaartzorg

Bij het overlijden in Surinaamse kringen worden bijna altijd dezelfde handelingen verricht. Er zijn islamitische, boeddhistische, protestantse, rooms-katholieke, joodse en creoolse Surinamers, en iedere groep heeft weer andere rouwrituelen. De meeste Surinamers zijn christelijk en lid van het Evangelische Broedergemeenschap, hoewel bij begrafenissen ook niet-christelijke rituelen worden uitgevoerd. Creoolse begrafenissen zijn in Suriname beroemd en uitbundig, waarbij de overledene vooraf wordt bewassen. Wanneer er iemand overlijdt zijn het de naaste familieleden die de begrafenis verzorgen, zoals de nichten, neven, ooms en tantes. Zij zorgen ervoor dat iedereen die de persoon heeft gekend, aanwezig is. In Suriname gaan de directe familieleden voordat de bewassing plaatsvindt naar het uitvaartcentrum om te praten met de overledene over hoe hij zijn dood ervaart, wat voor persoon hij was en hoe ze samen in het leven hebben gestaan. Men is ervan overtuigd dat hij/zij hen nog steeds kan horen. Men heeft vervolgens een kommetje met een bodempje water, waarin men eerst de handen moeten nat maken en vervolgens , staande achter zijn/haar hoofd beide handen tegen de wangen van de overledene aan moet zetten. Hierna moet men weer de handen in het zelfde bodempje water wassen. Dit aanraken kan, omdat de overledene nog niet bewassen is. Bij het bewassen van de overledene gebruikt men een mix van formaline, alcohol, glycerine en tabaksbladeren. Het ritueel duurt anderhalf tot vijf uur. Net zoals begrafenissen in Nederland, kunnen Afro-Surinaamse begrafenissen erg van elkaar verschillen. Maar over het algemeen is een Afro-Surinaamse begrafenis in Paramaribo wel uitbundiger dan in Nederland. Een Afro-Surinaamse begrafenis is niet alleen een moment om te rouwen, maar ook om het leven (van de overledene) te vieren. De ziel of geest van de dode verdient respect en moet geëerd én vermaakt worden. ‘Waar de dood is, moet ook gelachen worden’ is een bekend Surinaams gezegde. In de creoolse cultuur zingt men voorafgaand aan de begrafenis rouwliederen tijdens een kerkdienst. Bij de begrafenis is iedereen in het wit gekleed en de naaste familie heeft een hoofddoek, een 'anjisa' op. Bij de begrafenis gaat vaak een bazuinkoor of een trompettist voor. Veel Surinamers geven tijdens het leven aan dat zij dansend naar het graf gebracht te willen worden. Het is een oude gewoonte die keer op keer weer wordt gebruikt. Het wordt gezien als een troostgevende vorm van rouwverwerking, de nabestaanden worden zo ingenomen door het dansen zelf, dat ze het verdriet even vergeten.

De rouwplechtigheid, zoals een kerkdienst of uitvaartdienst, voorafgaand aan de crematie, is gelijk aan die bij een begrafenis. De daadwerkelijke verbranding wordt uitgevoerd door het crematoriumpersoneel, enkele jaren geleden doorgaans buiten aanwezigheid van nabestaanden of belangstellenden. Tegenwoordig kunnen de nabestaanden aanwezig zijn bij het invoeren van de kist in de oven. Bij de meeste crematoria is dit geen probleem. Een aantal crematoria heeft de ovenruimte een publieksvriendelijker uiterlijk gegeven. De crematie vindt plaats in een crematorium waar het lijk in een doodskist of crematiekist verbrand wordt. Een kist is geen verplichting, de crematie mag ook plaatsvinden met het lijk geplaatst op een ligplank en gewikkeld in een lijkwade. Bij invoer op een ligplank is de enige voorwaarde, dat het stoffelijk overschot voor het ovenpersoneel niet als dusdanig herkenbaar is. De verbranding vindt plaats in een oven. De temperatuur is ongeveer 1100 graden Celsius en de verassingstijd is ongeveer anderhalf uur. De as van een volwassen persoon weegt ongeveer 2,5 - 3 kg (inclusief kist). Het is een misverstand dat een lichaam verteert door de vlammen. De verassing geschiedt door de hitte. Wat kost een crematie? De crematiekosten zijn vaak lager dan de kosten van een begrafenis. Bij een begrafenis heeft u namelijk met grafkosten te maken. Een crematie in het crematorium kost in Nederland gemiddeld € 990,-. Naast de crematiekosten zijn er ook kosten voor andere onderdelen die bij een uitvaart horen. Bijvoorbeeld de basiskosten, die gelden voor zowel een crematie als begrafenis. In de basiskosten zitten de diensten van de uitvaartverzorger, bezorging van de kist en de laatste verzorging van de overledene. Daarnaast heeft u te maken met de kosten voor bijvoorbeeld de bloemen, rouwvervoer en catering.

In sommige landen gebeurt de verbranding ook elders, bijvoorbeeld in India, waar het stoffelijk overschot vaak op stapels hout aan een oever van een rivier, bij voorkeur de Ganges, wordt verbrand. De as kan dan meteen uitgestrooid worden in de rivier. Op het hindoeïstische eiland Bali in Indonesië wordt de crematie gedaan op de begraafplaatsen en stranden. Het wordt bijna nooit direct gedaan na de dood vanwege de hoge kosten die ermee gemoeid zijn. Vaak wordt het lichaam eerst begraven en na een tijd weer opgegraven om verbrand te worden. Deze omslachtige praktijk stuit echter op steeds meer weerstand. Griekenland was het laatste Europese land waar crematie verboden was, maar in september 2008 keurde het Griekse Hooggerechtshof een regeringsvoorstel goed, dat crematie onder bepaalde voorwaarden toestaat.

• GUV uitvaart

Crematie was in de 19e eeuw in Nederland verboden. In 1874 werd in Den Haag de 'Vereeniging voor Lijkenverbranding' opgericht (tegenwoordig: 'Koninklijke Vereniging voor Facultatieve Crematie'). Deze vereniging bouwde in 1913 een crematorium in Westerveld. Op 1 april 1914 vond de eerste crematie plaats, die van dr. C.J. Vaillant, hoofdbestuurslid van de Vereniging voor Facultatieve Lijkverbranding. In 1968 werd in de Wet op de lijkbezorging crematie gelijkgesteld aan begrafenis. In sommige regio's van Nederland is crematie niet zo geaccepteerd, dit hangt samen met religieuze overtuigingen en tradities. Na afloop van een crematie kan de as na een periode van één maand bedenktijd - een periode die bij wet is voorgeschreven - bewaard worden in een urn of verstrooid worden op een van de volgende manieren: 1.Op het land, in speciaal daarvoor aangewezen gebieden, vaak rondom een crematorium of op het nationale verstrooiingsterrein Delhuyzen. 2.Op zee, door uitstrooiing van de as vanaf een boot of door het te water laten van een zee-urn, gemaakt van samengeperst zout dat na contact met water langzaam oplost. 3.In de lucht, door de as vanuit een vliegtuigje uit te strooien op grote hoogte of door de as met een vuurpijl de lucht in te schieten. 4.Een andere door de overledene of familie gewenste manier. 5.Ook is het mogelijk een urn met as te begraven. 6.Een levende herinnering is mogelijk door een jonge boom samen te brengen met humane as en deze negen maanden op te laten kweken. Als de herinneringsboom klaar is kan hij geplant worden op een locatie naar keuze.

• Date24 gratis dating

Het begraven volgens de islamitische overlevering gebeurt zo snel mogelijk na het overlijden. In landen waar de wetgever dit toestaat kan een overledene nog dezelfde dag begraven worden. Ook wordt een moslim, indien de wetgeving het toelaat, zonder kist begraven. In Nederland is begraven zonder kist wettelijk toegestaan. Overdreven rouwbeklag is niet toegestaan in de islam, hoewel dit soms gebeurt. Crematie is uitgesloten in verband met het geloof in de wederopstanding op de dag des oordeels. Na het overlijden worden allereerst de ogen gesloten en de overledene wordt afgedekt met een schoon laken. Vervolgens wordt het lijk ritueel gewassen door familieleden of andere moslims van hetzelfde geslacht, waarbij de private delen worden afgedekt. Vervolgens wordt de overledene gewikkeld in witte doeken (de kafan). Zij die deze wassing verrichten bewaren hierover discretie. Voorafgaande aan de begrafenis wordt voor de overledene een gebed (Al-djanaazah) gedaan. Zij die aanwezig zijn bij dit gebed gaan rond de lijkbaar staan. Een afwijking met het gebed zoals het vijfmaal daags verricht wordt, is dat er niet gebogen (ruku) wordt en ook de nederwerping (sudjud) vindt niet plaats. Ook volgen de aanwezigen niet de voorgeschreven qibla; de overledene ligt wel in de qibla-richting. Het meeste wordt in stilte gebeden. Het gebed vindt niet plaats in de moskee (In niet- Islamitische landen verricht men het Salaat el Djanaazah wel in de moskee). Bij de teraardebestelling zijn alleen mannen aanwezig. Een moslim wordt liggend op de rechterzijde begraven, met het hoofd richting de qibla. Indien de overledene niet de shahadah meer heeft kunnen zeggen op het moment van overlijden, dan wordt dit alsnog gedaan. Vaak wordt na het sluiten van het graf gestopt na 40 stappen en wordt Soera De Opening gereciteerd als bijzondere bijstand voor de overledene die volgens de overleveringen binnen de islam op dat moment verhoord wordt door de engelen Nakir en Munkar. Het is de bedoeling dat een graf niet geruimd wordt en de overledene in het graf blijft in verband met het geloof in de wederopstanding op de dag des oordeels.

Missen Zoals jij was Zoals je bent Warme gedachten Ongekend Uit respect Uit verdriet Mis ik je warmte Vergeet mij niet

• Gedachten- Gedichten
• Lees gedichten
• Lees gedichten
• Uitvaartuitendaal.nl

• Debroodmolen.nl Wilt u belegde broodjes bestellen voor een vergadering, meeting, lunch of een afscheid van een collega? Bij De Broodmolen kunt u belegde broodjes bestellen voor deze gelegenheden.
• Debroodmolen.nl Wilt u belegde broodjes bestellen voor een vergadering, meeting, lunch of een afscheid van een collega? Bij De Broodmolen kunt u belegde broodjes bestellen voor deze gelegenheden.
• Linkpage
• Linkpagina
• Uitvaart

Hieronder de meest bekende uitvaartondernemingen. Voor uw uitvaart en uitvaartverzekering.

• Dela
• Hulzebus-uitvaartverzorging.nl
• Monuta
• UZN Hier uw uitvaartverzekering en zorgcentrum adressen.
• Yarden Uitvaartverzorging - Uitvaartverzekering
• Yarden Uitvaartverzorging - Uitvaartverzekering